Jongeren met complexe psychische problemen hebben adequate hulp nodig. Helaas is ook na de decentralisatie sprake van wachtlijsten in de jeugdpsychiatrie. Gemeenten, aanbieders en Rijk werken gezamenlijk intensief aan oplossingen voor dit taaie probleem. Signalen van ouders, mediaberichten en een Kamerdebat houden deze uitdaging hoog op ieders agenda.
Gemeenten hebben de opdracht passende jeugdhulp te bieden. Dat betekent dat er , als er een wachtlijst is, overbruggingszorg wordt geboden die van voldoende kwaliteit is. Er kan ook een andere passende plek gezocht of gecreëerd worden, waardoor een kind van de wachtlijst verdwijnt. Gemeenten zijn daarop aanspreekbaar. Verder heeft de VNG met het ministerie van VWS de afspraak dat er in ieder gemeente een doorzettingsmacht is, een aanspreekpunt voor ouders.
Van gemeenten mag verwacht worden dat ze op een voldoende schaalniveau, de regionale is daarvoor het meest logisch, een specifieke casustafel hebben waar een (kleine) groep deskundigen onderling bekijkt waar kinderen die nergens terecht lijken te kunnen, alsnog geplaatst kunnen worden. Er is een aantal regionale voorbeelden, zoals Amsterdam–Amstelland, Utrecht, Rijnmond, Midden-IJssel Oost Veluwe die laten zien dat dit goed werkt.
De VNG gaat op korte termijn in kaart brengen in welke van de 42 regio´s zo´n dergelijke setting nog niet is, zodat die er alsnog komt.
Geld is vaak niet het directe probleem van de wachtlijsten. Het gaat er allereerst om of instellingen bereid zijn hun nek uit te steken en de flexibiliteit en expertise hebben een complexe casus op te pakken. Voor een deel zal de expertise bij instellingen ook verder ontwikkeld moeten worden, met behulp van deskundigen en bijv. het Centrum voor Consultatie en Expertise (CCE).